Bicikletes time ne dimer!

Bicikletes time ne dimer!

Me shume te etur se te ngopur,
me la lekura jote e bardhe si qumesht,
e tani shikoj si shkrin debora,
nga rrezet e ketij diell janari, e bardhe, po aq e bardhe…
Eci cdo dite ne te njejten rruge
me shpresen se do te rishoh,
me shembet qielli, vaj kudo; ne cokollata pa coko.
Me bie fryma ne fund te barkut
e nuk i ngrej une dot me syte,
pikat e qumshtit bijne kudo,
ca me pertese e ca me ngut.
Cdo dite te kam perballe,
te forte e sundimtare,
e nuk me sheh me as me sy ndoshta se jam per ty klishe.
Por diellit syte ti nuk ia fsheh,
e une me te kur bisedoj t'gjitha sekretet me rrefen,
e me tregon se ti me do.
Deboren vazhdon e shkrin, e zhben nga te bardhe ne te padukshme,
me thote se vetem smund te rrije, se eshte nje brenge e padurueshme.
Habitet sesi sillesh ti, e me vetdije zgjedh keshtu,
jetojme te ndare, vetem te dy si dordoleca ne nje hu.

NEVIS ISAJ