pa titull

Unë jetoj në këtë qytet të vogël , të zhurmshëm . të pluhurosur , të mbushur me gropa e me ujë të 
pistë e të ndenjur . Të mbushur me plehra të lëna qosheve të pallateve , rrugicave , rrugëve e 
qosheve të koshave , të tejmbushur . Unë jetoj dhe eci rrugëve të këtij qyteti, të vogël por që i 
lejon vetes privilegjin të quhet i madh . Kaloj rrugëve gjysmë të prishura, gjysmë të shtruara ( një 
natë më parë) .Kaloj pranë qenëve të rrjeposur e zgjebarak që fusin turinjtë e tyre të rraskapitur 
qosheve , nëpër strehat e plehrave .
Kaloj pranë endacakëve : gra ,burra , fëmijë , me këmbë , pa këmbë , me një dorë , me të dyja 
ose pa duar . Të shtrirë , në gjumë , zgjuar apo duke qarë ,duke vajtuar apo duke lypur, diku me 
një lutje që të përdredh instikitvisht buzët e diku me një babëzi që të bën të ngrish dorën me 
kërcënim .
Kaloj rrugëve , sipër urave e ndiej kundërmimin e paraardhësve të plehrave që dikur ishin lënë 
qosheve: jashtëqitje e kafshë të ngrodhura kompozohen pa fjalë së bashku, pa kuptim, në 
rrjedhën e një lumi që ka guximin ta mbaj veten për lum.Eci rrugëve apo përshkoj rrugë në 
autobuz . Pranë meje kam vajza , djem , gra , plaka , burra , pleq , fëmijë , çanta , ushqime , syze
, syze dhe prap syze , duar që mpleksen e kërkojnë në çanta e në xhepa të huaj .
Semaforë të verdhë, të kuq , jeshil dhe pa drita fare . Semaforë me shigjeta të kthyera , të drejta , 
me bicikleta jeshile e të kuqe , me njerëz të kuq , jeshil e të verdhë ... e makina , të bukura , të 
shëmtuara , të vjetra , të pista . të reja , të pastra , të shpejta , pa frena , pa drejtim , pa durim dhe 
me borie ,të çmendura . Makina që kalojnë rrotat e tyre mbi rrugë me kalldrëme , pllaka të thyera
,e mes njerëzish të rrëmbyer . E brenda makinave njerëz të lodhur , të palarë me xhama të hapur
, me muzikë shqetësuese e të tjerë të larë , të bukur me xhama të mbyllur .
Unë kaloj përditë rrugëve të qytetit tim ; vëzhgoj , ndaloj , pres ,vëzhgoj ,nisem , 
përshkoj,kthehem , vëzhgoj ...
Fytyra pa fund që të ngulin shikimin , që të afrohen aq afër një përqafimi ( të dëshpëruar për një 
të tillë) . Ecin me të shpejtë , nuk shohin ku shkelin , ecin ngadalë e nuk shohin kë kanë pas . 
Fytyrat e tyre të trishta , buzë të varuara , sy të fryrë , të zbehtë , kafë , jeshil , të zinj, pa ngjyrë , 
me sklepa, me lot ... Flokë të gjatë , të shkurtër , të rënë , të bukur , të butë , të verdhë , të kaftë , 
të kuq , të zinj , me zbokth , të djegur , të shkurtër , të ashpër . Buzët e tyre të trasha , mishtore ,
të holla , të vogla , të çara , të thara .
Përditë unë kaloj rrugëve të qytetit tim , e herë kur shtëllungat e tymit s'e vështirësojnë shikimin 
tim , i shoh aq qartë sa më tmerron mendimi se dhe fytyra ime është njëra nga ato ... po si ato !

Nga IRA VASO