Ti kujtoje se po te bezdisja me ato pershndetjet e mia te kota. Ketu ne New Jork tani qe po shkruaj,dallandyshet po ikin ,e ndiej se po vjen dimri dhe zemrat po ftohen disi. Pas pak do te fillojne shirat , kjo puhize ne gjysme perendim sjell dashuri riperterin shpirterat. Ne mund te ishim ne nje pjese tjeter te planetit gjithsesi jemi ketu. Kam harruar te të them se nuk e mbaj mend kur ishte hera e fundit qe me pyete rreth dickaje qe me pelqente,por e di se je teper i zene per te pyetur edhe si jam...!
Nuk ka gje dielli po perendon tani ,do doja qe te mos perendonte kurre. Sonte jeta shperthen,rete e purpurta kane marre ngjyren e kuqerremte te diellit,nuk eshte ende nate ,mund ta shoh e ndiej se dashuria ka rene sonte ne bote....do doja te ishit ketu dhe tani.
Dimer nese iken si do vish pastaj? Duke shpresuar qe te qendrosh ketu....nese iken nuk do ta di kurre se kur do kthehesh,do qendroj pas dere,do ta le hapur por dua te degjoj kercitjen trak te celesit,sepse keshtu zemra gezohet dhe e din se erdhe.Jam dashuruar keqazi me ty kush do ti ngrohe zemrat e njerezve pas nje oxhaku,po dhuratat e krishtlindjeve dhe ti e di fare mire sa e dua deboren e bardhe.Njerzit shkruajne me teper letra jane festat dhe mua me duket sikur je stina e mrekullive.Mund ti shoh dhe ti ndjej sonte ka shume dashuri ne bote.
Ne kete dhjetor ndizen dritat e nje viti tjeter..
Josiba Osmani
No comments:
Post a Comment