Saturday, November 29, 2014

Pejsazh dhe jetë.....



Atë ditë ra borë. Ishte bora e parë e atij dimri të qetë. Asaj nuk i shkoi në mendje se

kjo mund të ishte bora e fundit. Ecte e hutuarme kokën mbërthyer tek cizmet ngjyrë

Ecte dhe si vinte re moshatarët përqark saj,që klithnin nga gëzimi i asaj bore qe

binte,ishte gri. Bora binte e imët,aq e imët sa askush se besoi se ajo do shtresonte aq

shpejt. Hapat i kishte të ngadaltë. Dicka e shtynte të endej rrugëve të ftohta dhe të

trishtohej. Ca flokë bore ranë mbi qerpikë dhe sakaq u shkri në të. Iu kujtuan sytë

me rimel,bëri t’i fshihte,ndonëse ndjeu ftohtë,se mos nxihej. Para saj kaluan dy

studentë. Dëgjoi se dikush kish vdekur nga....

Harroi përseri dhe ngriti sytë. Iu kujtuan rimeli,studentët,i vdekuri që kish vdekur

nga.....dhe bora vazhdonte të binte gjithnjë e më gri...

Ndjeu të dridhura. U hutua. Dicka e ftohtë,e butë,e squllur po i futej nga qafa dhe po

depërtonte në shpinë. Ktheu sytë; Pas saj një gjatosh me sy jeshil. Në duar vazhdonte

të mbantenjë copë borë të ngrirë. Hapi dhëmbët dhe u ngërdhesh.

-Idiot,mendoi-dhe qesh pale.

“O zot c’më ngjiten budallenjtë”. Ndjeu të rrëngjethur dhe mori rrugën drejt

shtëpisë. Në sup ndiente peshën e cantës,në shpinë,të ftohtin djegës të bo rës së shkrire.

Pemët e rrugës së saj,po rëndoheshin dalëngadalë nga bora. Në shtëpi s’kishte

zjarr,ndërsa shpina vazhdonte t’i digjte. Iu kujtuan sytë me rimel,studentët që

kishin kaluar para saj,i vdekuri që kish vdekur nga...idioti që e kish bërë të dri dhej

dhe bora që vazhdonte të binte gjithnje e më gri...


Klodian Zaka,Lushnje,mesues i edukimit fizik.dt.13/06/1978.
jetoj ne Lushnje,lgj Kongresi i Lushnjes,prapa bankes Raiffesen Bank.pallati i gureve.

No comments:

Post a Comment